આજના સમયમાં, જ્યાં એક બાજુ રીલ્સ અને સોશિયલ મીડિયાનો ક્રેઝ છે, ત્યાં બીજી બાજુ આપણા વડીલોનો પરંપરાગત વારસો પણ અડીખમ ઊભો છે. શું આ બે પેઢીઓ ખરેખર એકબીજાને સમજી શકે છે? 🤔
આવી જ એક મજેદાર વાર્તા છે રમણભાઈ બાપુજી અને એમની ડિજિટલ-સેવી દીકરી રીટાની. સવારના પહોરમાં, જ્યાં બાપુજી શાંતિથી માળા ફેરવી રહ્યા હોય, ત્યાં રીટા ફોન પર ફિલ્ટર્સ બદલીને રીલ્સ બનાવવામાં વ્યસ્ત હોય. 📸 બાપુજીને એ ‘ભૂત-પ્રેત’ના ચાળા લાગે, જ્યારે રીટા માટે એ ‘ફોલોઅર્સ’ વધારવાનો માર્ગ! 🤷♀️
બાપુજીનો લોજિક સાંભળવા જેવો છે: “પ્રભાવ તો ત્યારે વધે જ્યારે તું ચાર રોટલી વધારે બનાવીને પાડોશીને ખવડાવે. આ લાઈક ને શેરથી ક્યાં પેટ ભરાય?” 🤣 વાત સાચી છે ને? પણ રીટા માટે તો લાઈક, શેર અને કમેન્ટ્સ જ બધું છે!
પરંતુ વાર્તાનો અંત વધુ રસપ્રદ છે. જ્યારે રીટા ખુશ થઈને પોતાની ૨૦૦૦ લાઈક્સની વાત કરે છે, ત્યારે બાપુજીનો એક જ સવાલ બધી ડિજિટલ ચમક ફીકી પાડી દે છે: “૨૦૦૦ લાઈક મળી, એ સારી વાત છે. પણ એ ૨૦૦૦ માંથી કોઈ એકેય લાઈક કરવાવાળું તારા લગ્નમાં જમવા આવશે?” 😳
આ સવાલ માત્ર હાસ્ય નથી પીરસતો, પણ એક ઊંડો સંદેશ પણ આપે છે. સોશિયલ મીડિયાની દુનિયા ભલે ગમે તેટલી મોટી હોય, પણ પરિવારના સંબંધો અને વાસ્તવિક જીવનના જોડાણો જ આપણી સાચી મૂડી છે. બાપુજીનો “ફિલ્ટર વગરનો, પણ જીવનનો સાચો ‘લાઈફટાઈમ ગેરંટી’ આપતો” અનુભવ કદાચ આજની પેઢીએ સમજવા જેવો છે. ❤️
આ વાર્તા આપણને યાદ અપાવે છે કે નવી અને જૂની પેઢી વચ્ચે ભલે વિચારોનો તફાવત હોય, પણ પ્રેમ અને સમજણથી દરેક અંતર પૂરી શકાય છે. 😊
